| Copper gold |

Kolorystyka tego zestawu przywodzi mi na myśl moje ulubione połączenie z dzieciństwa, czekoladę maczaną w kawie zbożowej- z zastrzeżeniem, że owa czekolada musi być Milką. Beżowy sweter o nietypowej fakturze nieodłącznie kojarzy mi się z waflem. Teraz, kiedy już zakończyłam rozbudowany wstęp deserowy, poszłam do sklepu, wróciłam z czekoladą (wafli nie było) i zdążyłam zjeść jedną trzecią, mogę się zabrać za zasadniczą część wpisu. Poza wspomnianym swetrem i białą koszulą, miałam na sobie plisowaną spódnicę w miedzianym kolorze, którą dostałam w zeszłym roku od American Apparel. Pierwotnie była dłuższa, sięgała do ziemi, ale przez to prawie jej nie nosiłam, bo plątała mi się pod nogami i sprawiała, że poruszałam się dwa razy wolniej niż zwykle. Po skróceniu dużo bardziej nadaje się do codziennego noszenia.

Few days ago I was wearing this beige and coppery brown outfit and it reminded me of, well, a dessert. The structure of a sweater is just like a waffle and the colors are straight from choco machiatto- at least when the chocolate is Milka. Now, when I’m done with this much-too-long introduction and already came back from a grocery store with iron ration of sweets, I can start a proper outfit description. Besides a sweater mentioned above I was wearing a white shirt and a pleated skirt, which I got from American Aparel last year. It used to be floor-length, but the fact that I can walk as fast as I would like to were driving me crazy and I shortened it a bit- I like it much better now and wear it so much more often.

Określenie „codzienny” nie do końca pasuje za to do moich- tadam tadam- nowych butów. Kupiłam je w Marche, regionie słynącym z manufaktur produkujących buty i torby z doskonałej włoskiej skóry. Są marki Sergio Amaranti- trafiłam do ich sklepu zupełnie przypadkiem, krążąc po kompleksie outletów, zawierającym m.in. sklepy Prady, Miu Miu i Chloe. Żadna z rzeczy powyższych marek, choć wszystkie bardzo kusząco przecenione, nie odpowiadała mi w stu procentach, moje serce skradły za to liliowo(Milka!)-złote sandały nieznanej mi wcześniej maleńkiej firmy, jak się okazało z długimi rzemieślniczymi tradycjami i jednym, jedynym butikiem schowanym między outletami znanych projektantów. Zdecydowanie należy im się określenie „statement shoes” i zasługują na honorowe miejsce na półce zaraz obok torebki z głową lwa, ale z drugiej strony są w swoim przepychu w pewnym sensie uniwersalne- nie są osadzone w żadnym super-charakterystycznym sezonowym trendzie, a przy całym szaleństwie obcasa i platformy ich górna część ma całkiem klasyczny kształt. To chyba moje najwyższe buty, ale są przy tym bardzo wygodne- mam wrażenie że ktoś naprawdę zadbał o komfort noszenia i detale związane z wykończeniem. I całe szczęście, bo przy tak rozbuchanym designie marna jakość sprawiłaby że całość byłaby po prostu tandetna. No i wcale nie potrzeba do nich aż tak wielkich okazji- z granatowymi spodniami sprzed kilku postów i zwykłą białą koszulą robią zaskakująco stonowane wrażenie.

And these are my new shoes, which I’ve bought in Marche- it’s a region of Italy, known for family manufactures producing shoes and bags from incredible Italian leather. They’re by Sergio Amaranti- a tiny little brand with long lasting craftsmanship traditions. I had no idea about it, until I found their one and only store in an outlet, squeezed between shops like Prada, Chloe, Miu Miu etc. I couldn’t find there anything I really liked, even though all the designer items were discounted in a very tempting way. Finally, I found these lilac-golden sandals with bold heel and snakeskin print and I truly fell in love with them. I can definitely call them “statement shoes” and they have a special place on my shelf, the same one where I keep the clutch with lions head. On the other head, in all their boldness they’re in some way multi-purpose- they’re not very “trendy”, I mean they’re not based in any strong, seasonal trend and their shape, besides crazy heel and platform, is quite classic. I think they’re the highest shoes I’ve got, but they’re very comfortable- I have a feeling that the brand really took care of every single detail. They have such a bold design, that if they were cheaply made, they would definitely look tacky. And they aren’t even as dressy as it seems at first sight- with navy pants from my previous outfit post and simple white shirt they look surprisingly casual.

I ostatni element stroju, czyli okulary- niesamowicie spodobał mi się kształt oprawek i metalowe złączenie, wybierając je ze strony nie zauważyłam jednak, że mają aż tak ciemne szkła. Czarne szkła w okularach przeciwsłonecznych to coś, czego bardzo na sobie nie lubię, zastanawiam się więc nad wymienieniem ich na jaśniejsze albo wstawieniem do tych oprawek szkieł korekcyjnych.

And last by not least, my new Plilip Lim sunglasses- I really like their shape, but the glass is much to dark for my pale skin, I haven't noticed it when choosing them online. I'm thinking about replacing them with brighter ones or using the frames for my usual glasses.

| American Apparel skirt | H&M shirt | thrifted sweater | Asos Bag | Sergio Amaranti shoes | Philip Lim sunglasses |