|Easy like Sunday morning with Skoda Citigo|

W ostatni weekend Skoda podrzuciła mi nowe Citigo, do tego z pełnym bakiem, porzuciłam więc chwilowo mój własny samochód i przesiadłam się do tego czarnego maleństwa - zdecydowanie ciekawe doświadczenie, z jednej strony wszystko cudownie działa tak jak powinno (mój czternastoletni garbus jeździ wedle własnego uznania, czasem coś mu wybuchnie, a radio uruchomić potrafię tylko ja, wykonując skomplikowaną kombinację stuków i klepnięć), z drugiej musiałam przestawić się na mniejszy silnik- Citigo to mini miejskie autko, więc większego nie potrzebuje, za to niesamowicie mało pali i wszędzie się mieści. Co jednak właściwie robi samochód na blogu o modzie? Skoda zaprosiła mnie do konkursu, w ramach którego wybrano pięć blogerek, których zadaniem było pokazanie Citigo w modnej odsłonie. A ponieważ wyjazd do Berlina, sesja z Izą Grzybowską do Vivy i 1000 euro na zakupy, czyli nagroda główna, piechotą nie chodzi, moja odpowiedź brzmiała "no jasne, dawać go tutaj"!

Moją pierwszą myślą było uruchomienie wszystkich moich foto-znajomości i poproszenie kogoś o zrobienie profesjonalnej sesji z przytupem. Potem jednak przyszło mi do głowy, że gdyby Skoda chciała mieć po prostu piękną, klasyczną sesję, nie zgłosiłaby się do blogerek, tylko promowała samochód w magazynach, w sesjach z udziałem znanych modelek czy gwiazd. Poza tym obejrzałam chyba wszystkie filmiki reklamowe Citigo na youtube i ich komunikacja jest zdecydowanie żartobliwa i na luzie, sama postanowiłam więc też wrzucić na luz (ciągle ta motoryzacyjna terminologia!) i po prostu pokazać mój weekend ze Skodą w taki sposób, w jaki zwykle publikuję posty na blogu. Nooo może z tą różnicą, że skoro Citigo jest stworzone z myślą o kobietach, dzisiaj na zdjęciach pokazuje się także Ania, moja najlepsza przyjaciółka. 

Poznajcie więc Anię- strasznie się cieszę, że dawno dawno temu, gdzieś na początku liceum, wpadłyśmy na siebie przy okazji poprawiania sprawdzianu z chemii lub w innych podobnych okolicznościach (jak to dokładnie było, żadna z nas niestety nie pamięta). Od tamtej pory Ania wysłuchuje moich życiowych rozterek i głębokich przemyśleń, wybija mi z głowy nieodpowiednich kandydatów na męża, podrzuca dobre książki i sprowadza na ziemię za każdym razem, gdy z jakiegoś powodu zaczynam tracić kontakt z rzeczywistością. Obie jesteśmy fankami wszystkich podróży małych i dużych, wycieczek, wypraw i nieplanowanych wypadów, ale w ten konkretny weekend, ze względu na sesję jednych i prace dyplomowe innych, musiałyśmy zostać w mieście. Nie powstrzymało nas to jednak przed urządzeniem pikniku- wystarczy kawałek trawnika i drzewo w centrum miasta, a można się poczuć się prawie jak w parku Yellowstone- takiego koszyka Yogi mógłby nam tylko zazdrościć, a spojrzenia przechodniów były bezcenne. 

Piknik piknikiem, ale dziwne wypadki nocą spotykają nas chyba jeszcze częściej niż w ciągu dnia. Wspólne wyjścia na imprezę poprzedza zwykle godzinna debata w co by się tu ubrać i jakie buty włożyć, żeby wytrzymać w nich do rana. Przymierzamy więc wszystko co mamy w szafie, a i tak za każdym razem a) idziemy w tych samych starych ciuchach i b) jak tylko docieramy na imprezę, mniej więcej po 10 minutach przestaje nas obchodzić (podobnie jak wszystkich dookoła), co tak właściwie na sobie mamy. Do tego zwykle trafiamy zupełnie gdzie indziej niż planowałyśmy początkowo i lądujemy w jakiejś warszawskiej mordowni w sukienkach i szpilkach po pokazie Zienia, albo w ostatnich czystych ubraniach bierzemy udział w bitwie wodnej o wschodzie słońca na którejś z romantycznych plaż Cinque Terre- do dziś nie udało nam się ustalić, co to właściwie była za miejscowość, bo trafiłyśmy tam w środku nocy, ale powrót do domu w sukienkach ozdobionych glonami na pewno zostanie zapamiętany na długo.  

A w butach nigdy nie da się wytrzymać do rana.