|Trend forecasting course at Viamoda|

I'm terribly sorry guys, but this post is about my trend forecasting course at Viamoda, where most of the classes are held in Polish, so I thought there's no point in translating this post to English. But I will talk to you soon, have a great week!

W miniony właśnie weekend odbyły się moje ostatnie zajęcia na studiach z prognozowania trendów w obszarach mody i designu- to kierunek stworzony przez przez warszawską Viamodę we współpracy z Collegium Civitas. Dużo osób pytało mnie o wrażenia, postanowiłam więc spisać je na gorąco i podzielić się nimi na blogu, wraz z kilkoma zdjęciami z naszych ostatnich zajęć. Na początek parę informacji technicznych- to studia podyplomowe, można więc na nie pójść po zdobyciu tytułu licencjata czy magistra, zajęcia odbywają się w weekendy, zwykle co dwa tygodnie, w Pałacu Kultury lub w siedzibie Viamody na Pradze. Mój rocznik był pierwszym, eksperymentalnym, czuję się więc jakbyśmy troszkę, troszeczkę współtworzyli ten kierunek- nasze uwagi, narzekania i entuzjastyczne żądania większej ilości zajęć z danym wykładowcą były w miarę możliwości uwzględnianie w planie zajęć.

Mieliśmy zajęcia ze specjalistami z dziedziny prognozowania trendów (chyba najbardziej lubiłam te prowadzone przez Zuzannę Skalską i Roberta Kostkę-Zawadzkiego), budowania i zarządania marką w branży mody (prowadzone m.in. przez Kingę Miller i Olgę Nieścier, pomysłodawczynie kierunku, czy Paolę Russo). Wykładało też u nas sporo osób związanych z polskim rynkiem mody- marketingowcy LPP, projektant Zuo Corp Bartek Michalec czy redaktorzy magazynów, takich jak Fashion Magazine. Inną projektantką, która opowiadała nam o swojej pracy, była tworząca we Francji pani Irena Gregori, znająca chyba wszystkie ważne postaci w polskiej modzie sprzed kilku dekad- opowieści o pokazach Hofflandu, czy te z paryskich tygodni mody zaczarowały mnie na tyle, że postanowiłam wprosić się do pracowni pani Ireny na dalszy ciąg podczas mojego letniego wyjazdu do Paryża. Były zajęcia ze sztuki współczesnej, historii mody (prowadzone przez panią Ewę Braun, osobę z ogromną wiedzą i niemal równie ogromną biblioteką unikalnych zdjęć i ilustracji) czy video (prowadzącą była Balbina Bruszewska, którą możecie kojarzyć z oskarową produkcją Piotruś i Wilk czy zespołem Lilaveneda). Świetnie wspominam też wykłady z Edwinem Bendykiem i Danielem Kozoniem o futurologii, Internecie i nowych mediach, a czymś zupełnie nowym i bardzo wartościowym były dla mnie zajęcia z innowacji technologicznych, zwłaszcza w zakresie tekstyliów, podobnie jak te dotyczące designu (jest szansa, że w końcu nauczę się odróżniać krzesło z Ikei od tego autorstwa Oskara Zięty).

Ogromnym plusem była różnorodność naszej grupy- pierwszy rok prognozowania trendów zrzeszał ludzi z najróżniejszych branż, od wnętrzarstwa, przez modę, marketing i teatr, po farmację. Wnosiło to dużo świeżości w dyskusje na zajęciach i urozmaicało pracę w grupach- rzucaliśmy skrajnie różnymi przykładami i opiniami, aż z twórczego chaosu rodziła się (lub nie) wspólna wizja, dużo pełniejsza niż taka, która byłaby wynikiem pracy tylko jednej osoby.

Świetne były też zajęcia warsztatowe, które dawały nam możliwość spróbowania bardziej praktycznych zadań. To niesamowite, jak takie ćwiczenia potwierdzają teoretyczną wiedzę- uczucie, kiedy ze stosu wydartych z magazynów obrazków wyłania się spójna wizja, zgodna z omawianym wcześniej mechanizmem, jest naprawdę zaskakujące. Mieliśmy też bardzo „otwierające oczy” zadania grupowe- przykładowo, zadaniem każdej z grup była kilkutygodniowa obserwacja wiadomości z danej dziedziny (gospodarka, technologie, społeczeństwo itp.), od tych podawanych w głównym wydaniu Faktów, po te na niszowych portalach branżowych czy blogach, do pomocy mieliśmy też interaktywne narzędzia do śledzenia trendów. Następnie każda grupa musiała usiąść i przygotować prezentację najważniejszych wniosków- nie tylko zauważyliśmy szereg rzeczy, na które normalnie nie zwrócilibyśmy uwagi, ale i okazało się, że obserwacje poszczególnych grup zazębiają się o siebie. Śledziliśmy też ludzi w kawiarniach i robiliśmy dużo innych, dość dziwacznych z punktu widzenia przypadkowego przechodnia rzeczy, które pozwalały nam się zbliżyć do pracy prawdziwych trend forecasterów.  Pierwszy raz w życiu miałam też okazję mieć w ręce przygotowane przez agencje prognozowania trendów trendbooki, prognozujące tendencje i nastroje na kilka sezonów do przodu.

Oczywiście było też kilka zagadnień, które moim zdaniem mogłyby być bardziej rozwinięte, niektóre zajęcia były zdecydowanie mniej fascynujące niż inne, ale zaletą było to, że pytania, które nasunęły nam się za późno, żeby zadać je bezpośrednio, mogliśmy zadawać prowadzącym mailowo. Jako że większość z nich była ekspertami z dużym doświadczeniem w swoich dziedzinach, szybko rozwiewali nasze wątpliwości, tym bardziej że atmosfera na większości zajęć była niemal domowa.  Niektóre bloki zajęć nie do końca układały się w spójną całość, jednak był to dopiero pierwszy rok, wszystko musi się więc dotrzeć.  Mój entuzjazm na pewno wynika także z tego, że kierunek studiów trafiał dokładnie w sedno moich zainteresowań, czułam że jestem dokładnie w tym miejscu, w którym być powinnam, a moje dotychczasowe doświadczenia i edukacja zaczynają układać się w spójną całość. Jeżeli więc planujecie rozwój swojej kariery w tym kierunku, zdecydowanie polecam Viamodę- teraz zosało mi jeszcze napisanie pracy dyplomowej i obrona, i już czuję że będę tęsknić za weekendami w Warszawie. Za rogiem czai się za to kolejna przygoda, ale o tym nieco później!