10 unusual reasons to buy less clothes

The end of the year, time of summaries and rantings of all kind, is coming closer and closer. One of my biggest changes this year and probably the one that's most visible on the blog was a radical reduction of number of clothes I possess and a drastic change of my shopping approach. Today I want to share with you some of my impressions after those few months: 

1. For the first time in my life my wardrobe isn’t incredibly messy and everything is on its place. Yup, I’m surprised too. 

2. For the first time in my life I have some savings in my bank account and it feels great. It’s not only a result of not buying unnecessary clothes. I also try to control my spending habits when it comes to food, beauty stuff or even book (libraries!). Previously unattainable goals seem easy peasy and within reach now and I’m only few steps away from achieving some of them.

3. Buying things only when we really need them or when we really, really like something is a hundred times more environment friendly then all the pro-eco fashion projects and events or organic cotton collections released by high street stores altogether. 

4. A little bite of chocolate makes us happy. A whole bar makes us feel guilty, miserable and not happy at all. If I was to choose one purchase I appreciate the most, it would probably be a new schoolbag in a primary school. I was allowed to choose a new one every two years and I still remember this thrill of excitement. And despite the fact it was only mid-August, I had it completely packed the very next day, including a sharpener and an eraser. It works exactly the same way for clothes – in my “fast shopping” times it was quite common for me to find a forgotten t-shirt or a dress at the bottom of my closet with a tag still attached to it. Such situations seems unbelievable now, I always try all my new, long awaited purchases right away after bringing them home and wear them as often as possible.

Powoli zbliża się koniec roku, czas wszelkich wykresów, rankingów i podsumowań. Ponieważ moją chyba najbardziej widoczną na blogu tegoroczną zmianą jest dość drastyczna redukcja ilości posiadanych ubrań i nowe podejście do zakupów, postanowiłam zrobić niewielkie zestawienie moich wrażeń po kilku dobrych miesiącach. A więc po kolei:

1. Pierwszy raz w życiu nie mam potwornego bałaganu w szafie i wszystko jest ładnie wyprasowane. Też jestem zaskoczona. 

2. Pierwszy raz w życiu mam konkretne oszczędności. Ma to związek nie tylko z ubraniami, ale z faktem, że zasadę rozsądnych zakupów przełożyłam też na inne dziedziny życia i stosuję w kwestii kosmetyków, zakupów spożywczych czy nawet książek (biblioteki!). Nieosiągalne wcześniej cele wydają się teraz zupełnie „do zrobienia” i tylko kilka kroków dzieli mnie od ich realizacji. 

3. Kupowanie tylko wtedy, kiedy naprawdę czegoś potrzebujemy/kiedy coś naprawdę nam się podoba, jest sto razy bardziej przyjazne środowisku, niż wszystkie eko-akcje i organiczne kolekcje sieciówek razem wzięte. 

4. Kawałek czekolady poprawia nam humor, cała tabliczka sprawia, że czujemy się przejedzeni i mamy wyrzuty sumienia. Gdybym miała wybrać zakup który sprawił mi najwięcej radości, chyba wskazałabym nowe tornistry w podstawówce – mogłam sobie wybrać jeden co dwa lata i do dzisiaj pamiętam ekscytację, jaka towarzyszyła temu wydarzeniu. I nieważne, że była połowa sierpnia, następnego dnia miałam go już zapakowany po brzegi, z temperówką i gumką do mazania włącznie. Tak samo jest z ubraniami – w tych strasznych czasach, kiedy ubrania nie mieściły mi się w szafie, zdarzało mi się zapomnieć o kupionej rzeczy. Teraz taka sytuacja nie miałaby prawa bytu, a wszelkie długo oczekiwane nowości od razu mierzę ze wszystkim co mam w szafie i noszę możliwie często, w różnych konfiguracjach.

5. Moving to a new location is not a problem anymore. I can pack all my clothes into one, big suitcase (well, at least without bags and shoes), which gives me feeling of freedom and flexibility. I used to have much more clothes, what was making decisions about moving to new places much, much harder for me. How to pack all this stuff when I obviously need it all on a daily bases? And even if I don’t, I can potentially need it for a photo shoot or a blog post? Luckily, those days are over, I got rid of most of my clothes and never show on the blog anything I don’t normally wear, which leads us to point 6. 

6. It seems that my blog has became more genuine and authentic since my little shopping revolution. Not that I was dressing myself up before, I was always posting stuff I really liked at the moment. I just used to have this belief that if I’m showing an outfit on my blog, it has to be “super wow. For some reason I thought that no one would be interested in looking at my normal, daily outfits and the same pairs of shoes, dresses and hats over and over again. Now, when this pressure is gone, I no longer feel a need of buying (or receiving from brands) newer and newer stuff all the time, which leads us the next argument.

7. My slow, common sense approach to shopping also helps me a lot with negotiating with brands and advertisers. As new clothes, shoes or accessories are no longer a value by themselves, it’s easier for me not to get tempted by any kind of barter deal. Since I’ve introduced a rule of always expecting a proper compensation for my work, not only I’m much more satisfied with my blog earnings, but I’m also finding the whole process of collaboration more efficient. I make exceptions only for friends and banks.

5. Przeprowadzki nie są żadnym problemem. Moje ubrania (bez butów i torebek) mieszczą się w jednej dużej walizce, co daje mi poczucie wolności i mobilności. Pamiętam jak jeszcze półtora roku temu zastanawiałam się, jak ja właściwie dam sobie radę z przenosinami do innego kraju? Jak zapakuję te całe trzy szafy, przecież wszystkie ubrania są mi potrzebne na co dzień? No a nawet jeżeli nie są, to na pewno przydadzą się do zdjęć na bloga. Trzech szaf już dawno się pozbyłam, uczucie ciężkości i przytłoczenia minęło, a na blogu nie pojawia się nic, w czym normalnie nie chodzę, co prowadzi nas do punktu następnego.

6. Mam wrażenie, że od czasu mojej małej ubraniowej rewolucji mój blog stał się bardziej autentyczny czy prawdziwy. Nie, żebym wcześniej jakoś specjalnie przebierała się do zdjęć, zawsze pokazywałam tylko to, co naprawdę mi się w danym momencie podobało, jednak miałam poczucie, że skoro zestaw idzie na bloga, to musi być z gatunku „wow extra” i nikt nie będzie chciał moich codziennych, ulubionych sukienek, pasiaków czy kapeluszy i wciąż-tych-samych-butów oglądać. Zniknęła presja kupowania/przyjmowania od firm coraz to nowych i nowych rzeczy do pokazania na blogu, co znowu prowadzi nas do kolejnego argumentu. 

7. Zdroworozsądkowy stosunek do przedmiotów pomaga mi w negocjacjach z reklamodawcami. Wartość ubrań, dodatków, voucherów do sklepów czy wszelkich innych tego typu rzeczy radykalnie dla mnie spadła, nie kusi mnie więc już zgadzanie się na rozliczanie się z firmami w barterze. Odkąd wprowadziłam jasną zasadę rozliczania się z wszelkiego rodzaju działań reklamowych wyłącznie w gotówce, wzrosły nie tylko moje zarobki z bloga, ale i zdecydowanie sprawniej wygląda cały proces współpracy. Wyjątki robię tylko dla zaprzyjaźnionych, małych biznesów i banków.

8. Just when I started thinking that maybe I grew out of fashion or style blogging, I realized that it’s all a matter of perspective. A style blog doesn’t have to scream “me, me, me and my, my, my clothes, my shopping, my gifts and them some more me, me, me”. Suddenly it started to seem possible to do it from a different angle, mix with travel posts, discovering interesting places and all the other things, which make it possible for me to tell my new friends about my blog without feeling embarrassed. I have no idea why it took me so much time to become aware of it. Blogging became much more exciting for me and I feel so much better, when values promoted on the blog are equal with my personal beliefs. 

9. I guess this is my favourite point – comments from my readers have become be more complex and I really, really appreciate it. I’ve learned a lot from some of them. I hear a lot of people complaining (actually I think I said it once or twice myself as well) that most of the blog comments are meaningless, hardly saying anything more than “nice dress!” Funnily enough we tend to forget that before expecting quality comments we should provide a quality content to comment on. 

10. No stress, no pressure, no worrying that something will sell out, that a parcel won’t arrive on time. Somehow I’ve managed to trick my brain and I don’t really miss buying clothes regularly at all. Albeit I think it’s important to show the other side of the coin. I haven’t used a word “minimalism” on purpose, even though it seems to describe my approach to clothes pretty well. It’s because I’ve noticed that a lot of people, who call themselves “minimalists”, tend to exaggerate in the opposite direction. Giving ourselves artificial limits, like “I can only possess 100 things” (so if I buy a pair of socks, I have to throw away a pan and a laptop charger?) or focusing too much on decluttering our space in an extreme way leads us to the same thing we were trying to run away from – focusing on stuff. Buying only things I really need/want, simply being reasonable and spending my time and money rather on experiences than material things - that’s what seems to work perfectly for me and my blog.

8. Kiedy już zaczynało mi się wydawać, że wyrosłam z blogowania o modzie czy stylu, dotarło do mnie że wszystko jest kwestią podejścia i blog o takiej tematyce nie musi krzyczeć „ja, ja, ja i moje, moje przedmioty, zakupy, prezenty, wszystko moje, moje, moje!”. Okazało się, że można to ugryźć z trochę innej strony, połączyć z podróżami, odkrywaniem ciekawych miejsc, i wszystkim innym, co nie sprawia, że jest mi głupio opowiadać o blogu nowym znajomym. Nie wiem czemu nie wpadłam na to wcześniej. Blogowanie stało się dużo bardziej ekscytujące i zdecydowanie lepiej się w takiej konwencji odnajduję, a promowane na blogu wartości pokrywają się z moimi przekonaniami.

9. To chyba mój ulubiony punkt – komentarze od Czytelników stały się bardziej rozbudowane, wiele się z nich dowiedziałam i bardzo to doceniam. Często słyszę narzekania na nic nie wnoszące, bezrefleksyjne komentarze na blogach typu „ładnie wyglądasz”, ba, pewnie samej nie raz zdarzyło mi się tak nie raz pomyśleć. Zapominamy jednak o fakcie, że żeby oczekiwać bogatych w treść komentarzy, najpierw musimy sami trochę tej wartościowej i skłaniającej do dyskusji treści dostarczyć.

10. Brak jakiejkolwiek presji, stresu, że mi wykupią, że nie zdążę, że paczka z zamówieniem online nie dotarła. Dziwnym trafem mój mózg się przeprogramował i zakupy ubraniowe w ogóle nie zaprzątają mojej codziennej uwagi. Warto też jednak wspomnieć o drugiej stronie medalu. Celowo nie użyłam nigdzie słowa „minimalizm” – teoretycznie można by tak mniej więcej określić moje podejście, jednak zauważyłam, że wiele osób, które nazywa siebie „minimalistami”, popada w przesadę w drugą stronę. Ograniczanie się do posiadania 100 przedmiotów i zastanawianie się, co by tu wyrzucić, skoro właśnie kupiłam parę skarpetek (patelnię i ładowarkę do laptopa? ręcznik i jednego buta do biegania?) jest zdecydowanie nie dla mnie. Uważam, że prowadzi dokładnie do tego, od czego tzw. „,minimaliści” starają się uciec – do skupiania się na przedmiotach. Zwykły zdrowy rozsądek stawianie na przeżycia, nie na przedmioty – taka konfiguracja działa w moim przypadku doskonale.

Topshop jeans, House Star Wars t-shirt, my mum's Diverse jacket, vintage clutch, Mateo&Palazzo boots