Casablanca, Morocco

I spent the past few days in Casablanca, Morocco, where I stayed in a really beautiful hotel (when I travel with my own budget, fancy hotels are the last thing I want to spend my money on, so I appreciate those few night in a Moroccan fairy-tale even more), ate amazing Moroccan food, spent time with my friends, and most importantly, watched lots of beautiful clothes on the runway, all courtesy of Casablanca Fashion Week. The pictures and video from fashion week will follow shortly, but today I want to show you the beauty of a city and what I've been doing between the shows.

Kilka ostatnich dni spędziłam w Casablance, w Maroku, gdzie mieszkałam w turbo ekskluzywnym hotelu (gdy podróżuję z własnym budżetem, luksusowe lokum to ostatnia rzecz, na którą mam ochotę go przeznaczać, więc tym bardziej doceniłam te kilka nocy w arabskiej bajce), jadłam genialne marokańskie potrawy, spędzałam czas ze znajomymi, no i przede wszystkim oglądałam piękne ubrania, dzięki uprzejmości Casablanca Fashion Week. Zdjęcia i video z samego tygodnia mody opublikuję wkrótce, na pierwszy ogień idzie relacja ogólnowyjazdowa, pokazująca miasto i to, co robiłam pomiędzy pokazami.

THE CITY

Casablanca is a huge city, it has much more citizens than, let's say, Warsaw, and not too much in common with an idyllic image of picturesque Morocco we usually have in our minds. To see a shepherd wearing djellaba or a donkey transporting goods, one has to drive far out of town or at least go to the distant suburbs. I was lucky enough to have some friends of mine living in the city, so I had an opportunity to see it from a completely non-touristic point of view. Not that Casa is full of tourists, but I always enjoy exploring the city by doing things that locals do and following their paths the most. 

Thanks to sticking to my "guides" I had a chance to see absolutely awesome things like tailor's workshop in the middle of the veggie market or a thrift market in the suburbs. I've been told that it's not a place to go, but I really enjoyed it - I've bought few scarfs, a sweater and the most amazing bum bag ever. I was only a little disappointed that there was no traditional Moroccan stuff at all, as I was hoping to get a vintage djellaba. I've also visited to hammam one day - it was quite a funny experience, since I went there by myself and I found out that no one speaks English and I had absolutely no idea what to do or what to expect. Eventually I left absolutely delighted, it was better than any SPA I can think of. Whenever you have a chance, just go a try it yourself - the feeling of purity and lightness you get afterwards is incredible!

Casablanca to ogromne miasto, ma dużo więcej mieszkańców od takiej na przykład Warszawy, i niewiele wspólnego z sielskim obrazkiem Maroka, który zwykle mamy w głowie. Żeby spotkać chłopca w djellabie pasącego kozy i owce, czy osła z towarem na grzbiecie, trzeba wybrać się sporo za miasto. Miałam to szczęście, że w Casablance mieszka wielu moich znajomych (to mój trzeci pobyt w tym mieście), miałam więc okazję zobaczyć ją od kompletnie nieturystycznej strony. Nie, żeby Casablanca była jakoś specjalnie pełna turystów, ale robienie tego co mieszkańcy i chodzenie w z nimi w "codzienne" miejsca jest moim zdecydowanie ulubionym sposobem na odkrywanie miasta. 

Dzięki przyczepianiu się do moich "przewodników" miałam okazję zobaczyć pracownię krawiecką na przedmieściach, mieszczącą się w samym środku targu warzywnego, czy marokański odpowiednik second handu (spore przeżycie, zwłaszcza biorąc pod uwagę myszy i kurczaki, ale po walkach o ciuch, które widziałam w naszych rodzimych second handach nic już nie jest w stanie mnie zaskoczyć). Wybrałam się też do hammamu - było dość śmiesznie, bo poszłam sama i okazało się że nikt nie mówi słowa po angielsku, a ja nie bardzo wiedziałam co robić. Wyszłam zachwycona, hammam bije na głowę wszystkie możliwe SPA, idźcie wybierzcie, jeżeli tylko będziecie mieli okazję. Uczucie czystości i lekkości po całym rytuale jest niesamowite.

PEOPLE AND FOOD

I'm not really sure why those two categories suddenly merged into one. Maybe it's because I celebrated most of my meals with old and new friends, what was making them even more delicious. Or maybe it's because my only try of having a breakfast by myself ended up with receiving three chocolate croissants instead of a chicken sandwich, which I thought I've ordered. Anyway, I feel really thankful to Sofia, Mouna and Joseph for making my trip exactly how I imagined it. Their incredible patience in showing me all of the excellent and bizarre places and answering hundreds of my questions, mixed with a total lack of unneccessary fuss is probably the best example of Moroccan hospitability. Apart from seeing my lovely old friends, I've also met new ones, like beautiful Kenza of La Revue De Kenza, adorable and super stylish Yasmine or Louis Philippe, who has this rare gift of mixing even the craziest clothes together in a way that really works, as well as much more nice and friendly people, who I won't mention here as this post has already become ridiculously long.

Nie wiem dlaczego te dwie kategorie połączyły mi się w jedną całość, może dlatego że większość posiłków dzieliłam ze znajomymi, przez co wydawały mi się jeszcze lepsze. Jedyna samotna próba zjedzenia śniadania zakończyła się otrzymaniem trzech czekoladowych croissantów w miejsce zamówionej kanapki z kurczakiem. Wyjątkowe podziekowania należą się Sofii, Mounie i Josephowi, którzy sprawili, że mój wyjazd był dokładnie taki, jaki sobie wymarzyłam. Ich nieskończone pokłady cierpliwości w pokazywaniu mi dziwnych miejsc i odpowiadaniu na setki pytań w połączeniu z brakiem zbędnych ceregieli i kurtuazji są chyba najlepszą ilustracją marokańskiej gościnności. Oprócz tego poznałam też mnóstwo nowych osób, piękną Kenzę z La Revue De Kenza, uroczą Yasmine czy Louis Philippe, który ma bardzo rzadki dar zestawiania najdziwniejszych ubrań w taki sposób, że całość naprawdę zachwyca i mnóstwo innych osób, których nie wymienię, bo długość tego posta i tak zaczyna przekraczać wszelkie normy przyzwoitości.

Moroccan quisine is definitely one of my favourites. Simple food, enriched with aromatic spices (most of them quite mild) is something that I can eat over and over again. I had a chance to try several different tajines (dish made of vegetables, usually also with meat, fish or egg, served in a cone-shaped pot), loads of delicious Moroccan bread and traditional, hearty breakfasts, containing pancakes, fruit, honey, almond dip called amlou and much, much more. I regret not having a couscous this time, but as I'm planning to come back soon, maybe I'll have a chance to quickly catch up with that.

Marokańska kuchnia jest jedną z moich zdecydowanie ulubionych. Proste jedzenie, urozmaicone aromatycznymi, łagodnymi przyprawami idealnie wpisuje się w moje kulinarne gusta. Miałam okazję spałaszować kilka różnych tajinów (nazwa pochodzi od stożkowatego naczynia, w którym przygotowywane jest danie z warzyw, najczęściej z dodatkiem mięsa lub ryby), górę wspaniałego marokańskiego chleba i obfite tradycyjne śniadania, z naleśnikami, owocami, miodem i migdałową pastą amlou. Żałuję, że tym razem nie załapałam się na kuskus, ale planuję szybko wrócić, więc być może niedługo będę miała szansę to nadrobić.

THE MARKETS

And last but not least my favourite thing to photograph, the markets. This time I have visited three of them. First of all, the Habous, an idealised version of the souk, just by the Royal Palace, so clean and safe that it almost felt unreal, like a Moroccan Disneyland. It's located in a really beautiful neighborhood, where you can see an amazing mosaic or embellished door at every turn. Second of all, The Riviera, a very local food market located far away from the city center. I'm pretty sure I was the only non-Moroccan person there. We spent quite a lot of time hanging out there, Sofia visiting the tailor and me and Joseph just wandering around the square. Within fifteen minutes we've gathered a bunch of gifts (mostly juicy tangerines) and became friends with the butcher, who offered us a place to sleep at his family's houses all over the country. The third market was an old medina, full of stuff for tourists around the main gates and very lively in the deeper parts - local women buying fruit and spices, kids playing on the tiny streets and cats, hundreds of cats.

I na koniec jeden z moich ulubionych obiektów do fotografowania, czyli targ. Odwiedziłam trzy - po pierwsze, wyidealizowany Habous tuż przy królewskim pałacu, tak czysty i bezpieczny, że czułam się niemal jak w Disneylandzie. Mieści się w pięknej dzielnicy, gdzie co chwila trafiamy na wspaniałą mozaikę na ścianie czy zdobione drzwi. Po drugie, oddalona od centrum Riviera (dla zmyłki położona kawał drogi od morza), zupełnie lokalny targ, gdzie stopa nie-Marokańczyka staje bardzo, bardzo rzadko. Spędziliśmy tam sporo czasu, podczas gdy Sofia odwiedzała krawca, ja z Josephem robiliśmy kółka wokół placu, rozmawiając ze sprzedawcami. W ciągu kilkunastu minut zgromadziliśmy trzy kilo prezentów (głównie w formie mandarynek) i szereg ofert przenocowania nas w różnych częściach Maroka. No i po trzecie, stara medina, przy bramach pełna stoisk z przedmiotami dla turystów, w głębi tętniąca życiem, z mieszkańcami kupującymi na targu owoce i przyprawy, dziećmi biegającymi po wąskich uliczkach i ogromną ilością kotów.

Stay tuned for the Fashion Week coverage, thanks for reading!