Thinking outside the (hat) box

Few weeks ago I spent a lovely week at polish seaside. I came back with a pile of shells and a new hat. I’m pretty sure that its previous owner was Queen Elisabeth, I’ve got to ask next time I’m in Buckingham Palace. Back to reality – I’m really grateful to Vislav for sending me a map of thrift stores at the coast. I made a good use out if it. I usually wear my navy hat with something simple, like a pair of black skinnies and striped blouse. When I don’t wear it, it just lays together with all my other hats a shelf. It got me thinking – I’ve got five or six hats and almost all of them (apart from the new one) look pretty much exactly the same. You know, this wide fedora type you can see all over fashion blogosphere. It’s funny how easy it is to pigeonhole ourselves. Hats are meant to be making our outfits more unique and original. But what’s unique and original about wearing the same type of hat everyone else is wearing over and over again?

Kilka tygodni temu byłam nad morzem. Oprócz stosu muszelek przywiozłam stamtąd poniższy kapelusz, (uważam, że jest wspaniały!). Jestem przekonana, jego poprzednią właścicielką była królowa Elżbieta, muszę podpytać, kiedy następnym razem będę przechodzić koło pałacu Buckingham. W tym miejscu chciałabym też podziękować Vislavowi za podesłanie mi mapy second handów w Świnoujściu, zdecydowanie się przydała. Kapelusz premierę miał niedawno, założyłam go do zwykłej pary czarnych rurek i t-shirtu w granatowe paski i wtedy przyszła mi do głowy jedna rzecz – jak łatwo można dać się wtłoczyć do pudełka. Mam przynajmniej pięć czy sześć kapeluszy, które teoretycznie mają urozmaicać strój i czynić go bardziej oryginalnym. Problem w tym, że wszystkie są do siebie dosyć podobne i wszystkie mieszczą się w kanonie „kapeluszowej przyzwoitości”, dyktowanym przez magazyny, blogi, strony z tzw. modą ulicy.

When blogging about fashion, especially when it’s being done for years, it’s really easy to fall into this “blogging routine”. We buy things, which we see on the blogs and in magazines. We take the very same type of pictures, same frames, same close ups. It’s kind of funny, when you think about the fact that back in the time fashion blogs were supposed to be showing something fresh, as an opposite for “big” sites about fashion and magazines. Don’t get me wrong - it’s not “all those bloggers look the same” type of complaining. It’s just a quick thought on how keen we are to close ourselves in a (hat) box. I’m not saying that every single fashion blogger has to wear gaudy clothes and be the next Anna Piaggi. Usually I’m choosing quite simple outfits myself, the ones that I feel good and comfortable in. However, from time to time I just need to poke myself to recall that if I haven’t seen this or that piece of clothing on a fashion blog and it’s not officially “approved” by the blogosphere, it doesn’t mean that it’s not worth my attention. This fashion subconscious can be really tricky. Sure, someone can say that it’s just how fashion works in general. But I’m still absolutely convinced that this one-way thinking is much more visible on fashion blogs, which were supposed to be vents for creativity. Luckily, there still are inspiring exceptions, first two that came to my mind are Susie Bubble and Park&Cube (is it because I’m currently living in London?). What about you? Do you have you favourite, unique, one of a kind blogs?

Blogowanie o modzie, zwłaszcza przez dłuższy czas, grozi popadnięciem w rutynę. Nosimy to, co widzimy na blogach i w innych opiniotwórczych miejscach. Robimy zdjęcia w podobnych miejscach, te same kadry, te same zbliżenia. To dosyć zabawny paradoks, bo wydawałoby się, że blogi z półki „personal style” będą chciały zakładać osoby, które uważają swój styl za unikatowy. Nie zrozumcie mnie źle – nie jest to narzekanie z kategorii „oni wszyscy wyglądają identycznie” – to po prostu szybkie przemyślenie o tym, jak szybko (i dobrowolnie) umiemy się sami zaszufladkować. Wcale nie uważam, że każdy bloger powinien nosić niesamowicie wyróżniające się stroje. Wręcz przeciwnie, sama zwykle wybieram mało skomplikowane kombinacje, w których czuję się sobą. Jednak od czasu do czasu potrzebuję dźgnięcia w bok (na przykład kapeluszem) i zdania sobie sprawy z faktu, że czasem coś wydaje mi się dziwne i nie w moim guście tylko dlatego, że podświadomie wiem, że nie mieści się to w aktualnie obowiązującym blogowo-magazynowym kanonie. Jasne, ktoś może powiedzieć, że moda jako taka działa właściwie na tej samej zasadzie. Ja jednak będę się upierać przy opinii, że w przypadków blogów (personal style, street style, nieważne) to jednotorowe myślenie jest wyjątkowo wyjaskrawione . Na szczęście jest wiele inspirujących wyjątków, dwa przykłady z mojego obecnego „sąsiedztwa”, które pierwsze przyszły mi do głowy, to Susie Bubble i Park&Cube. A Wy macie jakieś swoje ulubione, inne niż wszystkie, blogi?

thrifted hat and pants / Zara blouse / L Credi bag / Motel Rocks jacket
PS W krakowskim wydaniu Gazety Wyborczej ukazał się wywiad, w którym opowiadam o swoim blogu. Wczoraj był w papierowym wydaniu, pod absolutnie kosmicznym tytułem "Marzę o gumowej kurtce":) Dzisiaj możecie go przeczytać tutaj.