We'll always have Paris

Bonjour! Sierpniowe wakacje spędzam w Paryżu. Bagieta, camembert i wino, żadnych pseudoromantycznych spacerów pod wieżą Eiffla czy stania w kolejkach do Luwru. W Paryżu byłam już wcześniej i zdążyłam zaliczyć wszystkie obowiązkowe punkty programu, mogę więc skupić się na tym co najfajniejsze, czyli na odkrywaniu miasta z mniej przewodnikowej perspektywy. Dostałam sporo rad odnośnie nietypowych miejsc wartych odwiedzenia, ale z radością przeczytam kolejne, jeżeli macie więc jakieś tajne paryskie miejscówki, koniecznie dajcie znać.

Bonjour! I’m spending my summer holidays in Paris with my best friend Ania and I’m enjoying it to the fullest. A baguette, camembert and a bottle of wine is all I really need. No pseudo-romantic walks under the Eiffel tower, no waiting in a queues to museums- I’ve been to Paris before and I’ve already visited all of “the must see places”, which they suggest in guides. Now I can get to know the city off the beaten track, which is much more fun- if you know any interesting, surprising spots in Paris, please let me know!

House clothes and Mako bag

Paryską przygodę zaczęłyśmy tradycyjnie, od jedzenia. No może nie tak całkiem od jedzenia, najpierw poszłyśmy spacerem na Montmartre, gdzie spotkałyśmy się z Maksem, kolegą Ani. Szybko zwinęliśmy się z okupowanych przez turystów głównych szlaków, zapchanych kiczowatymi sklepami z pamiątkami i wszelkiego rodzaju naganiaczami i przeszliśmy się po bocznych uliczkach, na tyle wąskich i krętych, że zorganizowane wycieczki jakoś je szczęśliwie omijały.

We have started our Parisian adventure quite traditonally- by eating. But before we ate our perfect lunch, we went to Montmartre to meet up with Maks, Ania’s friend who happened to be in Paris at the same time. We left the crowded Sacre Coeur neighborhood pretty fast and turned to tiny little streets, free of organized trips and tacky tourists’ shops.

view from Montmartre Hill

Po spacerze zgłodnieliśmy i usiedliśmy na obiad w narożnym barze/restauracji. Wybraliśmy akurat to miejsce, bo widać było, że pełno tam mieszkańców z okolicy, co jak najlepiej o nim świadczyło. Nie pomyliliśmy się- za kilka euro na głowę zjedliśmy wybitną kaczkę z żurawinami (ja), świetnego burgera (Ania) i porządnego steka (Maks). Po równie dobrym deserze (jedliśmy różne tarty i jogurt z owocami) postanowiliśmy koniecznie przyjść tam jeszcze raz- jak będziecie w Paryżu, bardzo polecam, bistro nazywa się Cafe du Commercei jest przy rue de Clignancourt 13.

That short walk made us hungry, so we started looking for a perfect place to have our first Parisian meal at. After couple of minutes we found a small bistro on a corner, full of locals, which is always a good sign. But the place was much better than we expected- we had a delicious duck with cranberries, perfect cheeseburger and a great steak, all of them really inexpensive. After stuffing ourselves with yummy desserts, we’ve decided to surely come back later during the week. The place is called Café du Commercei, you can find it at rue de Clignancourt 13- if you’re looking for a great meal on a budget in Paris, do visit this place. It’s worth it.

Po obiedzie skierowaliśmy się nad Sekwanę, kupiliśmy wino i rozpoczęliśmy leniwy piknik. Po kilku godzinach rozmów o wszystkim i o niczym pożegnałyśmy Maksa, który musiał zbierać się na lotnisko, by kontynuować swoją podróż po Europie, i spędziłyśmy resztę wieczoru na równie leniwym czytaniu.

Later we slowly walked to the river, bought a bottle a wine a started a lazy picnic. After a few hours of talking and laughing in a really holiday way, we said our goodbyes to Maks, who had to leave to the airport, as he was supposed to be in Italy next day and we spend the rest of the evening reading.

Gdzieś podczas całodziennego chodzenia natknęliśmy się na dość makabryczną witrynę. Sprawdziłam później w Internecie o co chodzi- okazało się że staliśmy przed siedziebą znanego pogromcy szczurów,  firmy Julien Carouze & CO, rozsławionej przez kreskówkę Rattaouille. Sklep istnieje w tym miejscu od 1872 r., a te same szczury złapane w pułapki wiszą tam od 1925 r.

Somewhere during our walks I’ve noticed a strange shop with lots of dead rats hanging in the window. I checked it out on the Internet later that day and it seems to be a famous rats-killer headquarter, a company called Julien Carouze & CO, the same one which you could see in a Pixar movie Ratatouille. The shop has been in the same place since 1872 and the rats are hanging there since 1925.

Drugi dzień zaczęłyśmy wspaniałym śniadaniem w plenerze- kupiłyśmy co trzeba i spacerem przeszłyśmy do parku de Moncau, który okazał się jednym z przyjemniejszych parków jakie miałam okazję w Paryżu odwiedzić. Nie jest tak spektakularny jak Ogrody Luksemburskie czy Tuileries, ale nadrabia autentycznością. Pełno w nim było piknikujących mieszkańców, bawiących się dzieci z okolicznych przedszkoli i biegaczy. Parc de Monceau może się też poszczycić chyba najbardziej romantyczną karuzelą w całym Paryżu, ta na Montmartre odpada w przedbiegach. Pan karuzelowy okazał się być Polakiem, i kiedy usłyszał nas mówiące po polsku, zaproponował nam darmową przejażdżkę- nie mogłyśmy nie skorzystać.

Our second day started with a glorious breakfast in a park. We’ve bought all the ingredients we needed and walked to a Parc de Moncau, which is one of my favourites parks in Paris. It’s less spectacular than Jardin de Tuileries or Jardin du Luxembourg, but surely much more authentic. Full of picnicking Parisians, kids from local kindergartens playing on the grass and runners, it just screams “French”. There’s also the most romantic carousel in Paris there. We couldn’t say no to a quick ride especially that we got it for free.

Po śniadaniu Ania postanowiła zobaczyć muzeum d’Orsay, które ja sobie odpuściłam, bo miałam okazję zobaczyć je wcześniej. Zamiast tego wsiadłam do metra i pojechałam na Cimenterie du Pere-Lachaise, słynny cmentarz, na którym pochowani są m.in. Chopin, Balzac, Maria Callas czy Edith Piaf. Moim zdaniem to jedno z najpiękniejszych miejsc w Paryżu- kręte uliczki, stare drzewa i tajemnicze pomniki, od tych najprostszych, składających się ze zwykłej kamiennej płyty, po te najbardziej dostojne, tworzą nostalgiczną atmosferę, której nie doświadczymy nigdzie indziej. Cmentarz jest ogromny, ma powierzchnię większą od Watykanu, a niektóre jego alejki są tak szerokie, że mieszczą się w nich samochody- widziałam kilka starszych osób, które zamiast wspinać się po stromym wzgórzu, podjeżdżały na groby swoich bliskich taksówkami. Spędziłam tam kilka godzin, spacerując i czytając napisy na grobach- generalna tendencja jest taka, że im bardziej znana i zasłużona osoba spoczywa w danym miejscu, tym prostszy i skromniejszy jest nagrobek. Najbardziej tłumnie odwiedzany jest grób Jima Morrisona, leży na nim mnóstwo kwiatów, plakatów i innych, najróżniejszych przedmiotów, a z ustawionych głośników słychać muzykę The Doors. Jest to chyba jedyny ogrodzony i pilnowany grób- wcześniej fani Morrisona urządzali tam imprezy (z tego co czytałam, ze sporym rozmachem), mające na celu upamiętnić legendę muzyka.

After our lazy breakfast Ania went to see Museum d’Orsay, and as I already had a chance to visit it, I took the subway to the east instead and went to Pere Lachaise- the most known Parisian cemetery. A lot of famous people was buried there, Chopin, Balzac, Maria Callas, Edith Piaf and many more. In my opinion it’s one of the most beautiful places in Paris- narrow alleys, old trees and mysterious monuments build a unique, nostalgic atmosphere, which we won’t experience anywhere else. The cemetery is huge, it’s bigger then Vatican and some of the streets are so wide that a car can easily go down them. I saw some older people visiting graves of their beloved ones by taxis, instead of climbing up the high hill. I’ve spent a couple of hours wandering and reading what’s written on the graves and I’ve noticed a general rule- the more famous person, the smaller the grave. The most visited grave is probably Jim’s Morrison’s one- there are a lot of flowers, pictures and random things lying there and you can hear the Doors music playing.

Późnym popołudniem wróciłam do centrum miasta, złapałam Anię i poszłyśmy do imponujących Ogrodów Luksemburskich. Były pełne turystów, ale było tam też sporo mieszkańców, spędzających słoneczne popołudnie na graniu w szachy, w warcaby czy w bule. Popularne wśród Paryżan spędzanie wolnego czasu na świeżym powietrzu uważam za genialny zwyczaj- czytanie, granie w cokolwiek czy najzwyklejsza rozmowa są sto razy przyjemniejsze w parku niż domu, no i nie kosztuje to zwykle ani grosza. Koło Ogrodów zjadłyśmy też najpyszniejsze naleśniki świata (zostałyśmy tam mailowo skierowane przez Marysię i w związku z naszym mapowym nieogarnięciem obeszłyśmy park ze trzy rqzy, zanim trafiłyśmy na właściwą bramę- zdecydowanie było warto, ale o tym napiszę później; na pewno wybierzemy się tam jeszcze raz, tym bardziej że wczoraj naleśniki pożarłyśmy w trzy sekundy, zanim zdążyłam choćby pomyśleć o zrobieniu zdjęcia).

Later that afternoon I went back to the center, met up with Ania and we went to see the amazing Jardin des Tuileries and Jardin du Luxembourg. It was full of tourist, but we also saw a lot of Parisians spending a sunny afternoon on playing chess or boule. I think it’s such a great thing that they spend so much of their free time outside! We also ate the best crepes in the world there- they were suggested to us by one of my readers and we walked through the park three times to finally find them (we are horrible with maps and directions), but it was definitely worth it! I will tell you more about them later as we will definitely come back- yesterday we were so hungry that we’d eaten them before I could even think of snapping a picture.

Dzień zakończyłyśmy spacerując po wyspach na Sekwanie- Ile de la Cite z katedrą Notre Dame i dużo bardziej kameralnej Ile Saint Louis. Obie były koszmarnie zatłoczone i aparat wyciągałam z torby raczej z rzadka, bo nie chciało mi się przepychać przez ludzi. Zamiast fotki z gargulcem wrzucam więc kilka nieokreśloch bliżej zdjęć, zrobionych w najróżniejszych częściach miasta. Zostajemy tu jeszcze przez jakiś czas, więc na pewno pojawi się druga część relacji z Paryża. Inne moje posty z podróży małych i dużych możecie zobaczyć tutaj. 

In the evening we walked to see the islands- Ile de la Cite with famous Notre-Dame de Paris and much more calm and charming Ile Saint Louis. They were both extremely crowded, so I didn’t even take my camera out of a bag. Instead, here are few random photos, snapped in the different parts of Paris during these two days. We're planning to stay here for few more days, so I'll e posting more pictures soon. In the meantime, you can find my other travel posts here.